Na Wzgórzu Samotności - Kamil D. Jantos

Pozostało jeszcze 4 dni do odlotu Gabrysia. Wierzyłam, że jestem w stanie razem z Leną wyciągnąć informację, co do tego z kim on rozmawiał. Boże, czuję się jak psychopatka, szurnięta dziewczyna, która jest zazdrosna na tyle, by po prostu odnaleźć odpowiedź na pytanie: Czy jest ktoś inny w jego życiu oprócz mnie. Fakt jest faktem, nie wyglądał na typ osoby, która jednego dnia walczy o serce byłej dziewczyny, a następnego ranka zarywa do drugiej. Czułam. Czułam to.  Pół popołudnia spędziłam z Gabrysiem na robieniu porządków po domówce. Nigdy więcej, żadnych domowych imprez. Talerzy, kubeczków, garnuszków do mycia chyba z tysiąc. Czułam się zaorana jak Kopciuszek przed balem.  - Spotkamy się jutro. Obiecałem chłopakom z szkoły, że wyjdziemy dzisiaj na browara.- oświadczył Gabryś.  Bardzo mi to szło na rękę. - Dobrze. Baw się dobrze. Ogarnę jakiś plan na jutro. - Dobra, ale nic dłuższego, chcę spędzić wieczór z babcią. - poinformował- Wiesz, długo jej nie widziałem.  - Jasne. O

21 MIESIĘCY PÓŹNIEJ! Rozdział 1  Zaczęłam całkiem nowe życie. Nowa szkoła, częstsze wypady do miasta, no a poza tym zawiązałam więcej znajomości. Odkąd tylko Nelly wyprowadziła się z powrotem do Wrocławia (razem z Kajetanem) poczułam ulgę. Kocham ją najbardziej na świecie, ale czasami chciałabym ją zabić. Czułam jakby mnie ograniczała. 'Nie rób tego, nie rób tamtego, powinnaś zrobić to i to, zrób coś wreszcie dla siebie'- to tylko kilka typowych tekstów, które słyszałam na co dzień. Lecz od ponad roku jest inaczej. To ja decyduję o tym co chcę i jak chcę. Dojrzałam? Nie wiem, wydaję mi się, że więcej powagi i rozsądku przychodzi mi z wiekiem.  1 klasa liceum ogólnokształcącego, nareszcie wyrwałam się z wsiowego gimnazjum i niemiłych wspomnień, które wiązały mnie z tamtą szkoła. Teraz jest inaczej. Codzienne wypady na kawę, bądź do galerii po szkole z dziewczynami, bądź kino czy zakupy. Nie ma to jak mieć szkołę w centrum miasta.  Zaczęło się już robić chłodniej,